Με 7 πρωταθλήματα Γερμανίας, 5 DFB-Pokals και ένα Κύπελλο UEFA, η Σάλκε έχει αναδειχθεί ως ένας από τους πιο επιτυχημένους συλλόγους στο γερμανικό ποδόσφαιρο από την ίδρυσή της το 1904. Αυτό ωστόσο δεν αποτελεί εχέγγυο για την μόνιμη παρουσία της ομάδας στα μεγάλα σαλόνια. Αυτό αποδεικνύεται φέτος, αφού τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η ομάδα βρίσκεται ένα βαθμό πάνω από την τελευταία θέση μετά την ισοπαλία 2-2 με την Dortmund.
Η ακμή της Σάλκε στις δεκαετίες του ’30 και του ’40 αποτέλεσε το εφόδιο ώστε η ομάδα να βρεθεί από την πρώτη κιόλας χρονιά της ίδρυσης της Bundesliga, το 1963, στην κορυφαία κατηγορία. Μετά από μια ταραχώδη περίοδο στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και του ’80, όπου ένα σκάνδαλο στημένων αγώνων συγκλόνισε τον σύλλογο και οι υποβιβασμοί και οι προαγωγές διαδέχθηκαν η μια την άλλη μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, η Σάλκε μπήκε αναζωογονημένη στη δεκαετία του 1990 και θα κέρδιζε το πρώτο της ευρωπαϊκό τρόπαιο το 1997.
Η ομάδα με το παρατσούκλι “Euro Fighters” κέρδισε την Ίντερ στα πέναλτι και σήκωσε το πρώτο της Κύπελλο UEFA. Στις αρχές της νέας χιλιετίας, η Σάλκε πρόσθεσε στο ρεπερτόριό της νίκες στο DFB Pokal, δυνατούς τερματισμούς στην πρώτη τριάδα και συμμετοχές στα πλέι οφ τόσο του σημερινού Europa league όσο και του Champions League, έχοντας μάλιστα στις τάξεις της τον θρυλικό Kevin Kurányi.
Το 2006, ο ενεργειακός κολοσσός Gazprom έγινε ο νέος χορηγός των Miners, σε μια κίνηση που επικρίθηκε στη Γερμανία εκείνη την εποχή. Η ρωσική κρατική ενεργειακή εταιρεία θα παρουσίαζε την οικονομική της δύναμη το 2009, όταν οι Raul και Klaas-Jan Huntelaar εντάχθηκαν στο ήδη πολύ ταλαντούχο καστ στο Veltins Arena, συμπεριλαμβανομένων των Manuel Neuer, Julian Draxler και Joel Matip.
Με τον Ραλφ Ράνγκνικ στο τιμόνι, η περίφημη νίκη του 2011 στον προημιτελικό του Champions League επί της Ίντερ και το DFB Pokal έδωσε στους οπαδούς της Σάλκε υψηλές φιλοδοξίες για το μέλλον. Μέχρι το 2018, οι δυνατές επιδόσεις συνεχίστηκαν, με ταλέντα όπως ο Leroy Sane και ο Leon Goretzka να προέρχονται από την αξιότιμη ακαδημία τους, μαζί με τους Neuer και Draxler, δημιουργώντας έτσι μια παράδοση στη δημιουργία μεγάλων ταλέντων, ικανών να πρωταγωνιστούν.
Παίκτες σαν αυτούς διατήρησαν παράλληλα βιώσιμα τα οικονομικά του συλλόγου, μέσω των πωλήσεών τους. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της σεζόν 2018-19 άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες ρωγμές, με τις αποχωρήσεις των Goretzka και Max Meyer με ελεύθερες μεταγραφές, προμήνυμα του τι θα ακολουθούσε. Αυτή η έλλειψη προοπτικής, η οποία συνήθως θα αντισταθμιζόταν από τεράστιες πωλήσεις, έγινε τεράστιο βάρος όταν χτύπησε η πανδημία.
Αν τα παραπάνω συνδυαστούν και με το γεγονός ότι δόθηκαν χρήματα για την ενίσχυση της ομάδας σε παίκτες χωρίς να υπάρχει το κατάλληλο πλάνο, ενώ η ομάδα φρόντιζε να επενδύει και στο νέο υπερσύγχρονο προπονητικό κέντρο, η οικονομική καταστροφή ήταν παραπάνω από δεδομένη.=. Το εν λόγω προπονητικό κέντρο επρόκειτο να γίνει η δεύτερη πιο ακριβή τέτοια εγκατάσταση στον κόσμο, πίσω μόνο από τη Manchester City, με τα σχέδιά της να επινοούνται σε μια εποχή που η Σάλκε κατατάσσεται σταθερά μεταξύ των πολυτιμότερων συλλόγων στον κόσμο.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο σύλλογος έπεσε από τη 14η θέση, που κατέλαβε το 2019, σε εκτός των κορυφαίων 20. Τουλάχιστον 10 προπονητές βρέθηκαν στο τιμόνι του συλλόγου από το 2019, με τον υποβιβασμό της ομάδας το 2021.
Η απειλή της χρεοκοπίας αποφεύχθηκε προσωρινά με την επιστροφή των φιλάθλων στα γήπεδα, αλλά το 2022, η εισβολή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία σήμαινε ότι ο σύλλογος διέκοψε τους δεσμούς του με τον μακροχρόνιο χορηγό του Gazprom. Αυτή τη στιγμή είναι καθ οδόν για έναν ακόμη υποβιβασμό και μια ανανέωση φαίνεται πολύ μακρινή προοπτική, ειδικά αν ληφθεί υπόψη η δομή της Σάλκε. Ο σύλλογος ανήκει εξ ολοκλήρου σε φιλάθλους, με τους εκατομμυριούχους επενδυτές συνήθως να αποδοκιμάζονται από ένα κλαμπ που αισθάνεται τεράστια υπερηφάνεια για την εργατική του θέση. Το μέλλον φαίνεται θολό, για μια από τις παραδοσιακές δυνάμεις της Γερμανίας.