Δεκαπέντε λεπτά στο Twitter, το TikTok ή ακόμη και το YouTube είναι αρκετά για να χάσετε εκατοντάδες εγκεφαλικά κύτταρα και στην ποδοσφαιρική πλευρά αυτής της πλατφόρμας ο αριθμός αυτός είναι σταθερά χιλιάδες. Ακόμα χειρότερα, μπορεί να ανακαλύψετε ότι κάποιος κακοποίησε ξανά έναν παίκτη με βάση το χρώμα του δέρματός του ή ότι κάποιος φόρεσε άλλη φανέλα του 97 σε έναν αγώνα της Λίβερπουλ.
Μοιάζει σαν να έχει ολοκληρωθεί τα τελευταία χρόνια η μετάβαση από την εμπειρία της επίσκεψης σε έναν αγώνα και τους ειδικευμένους δημοσιογράφους και ειδήμονες που προσφέρουν τις αναλύσεις και τις απόψεις τους σε ένα είδος διαδικτυακού νησιού τύπου Άρχοντα των Μυγών. Μια δεκαετία της αντιπαράθεσης Lionel Messi εναντίον Cristiano Ronaldo έχει πικράνει τους οπαδούς και έχει οδηγήσει στη δημιουργία αμέτρητων άθλιων σελίδων που αυτοπροσδιορίζονται ως λογαριασμοί κωμωδίας, παρά το γεγονός ότι το ιδιαίτερο χιούμορ τους συνίσταται στο μίσος που εκτοξεύεται κατά των αντίπαλων ομάδων και παικτών, καλυμμένο ως κάπως αστείο.
Τα πράγματα με τα οποία γελούσαμε πριν από μερικά χρόνια είναι πλέον ο κανόνας. Κάθε συζήτηση μεταξύ δύο ποδοσφαιριστών έχει γίνει μια μίνι αναμέτρηση Μέσι εναντίον Ρονάλντο και θα μπορούσατε να φανταστείτε ότι αυτό συμβαίνει ακόμη και σε επίπεδο Κυριακάτικου πρωταθλήματος. Η κύρια αλλαγή στην κουλτούρα των οπαδών του ποδοσφαίρου ήρθε με την έλευση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και είδε την εμπειρία του ποδοσφαίρου να αραιώνεται και να διαστρέφεται.
Διαβάστε επίσης: Η ιστορία του ποδοσφαίρου και η εξέλιξη του σήμερα
Πριν από την εποχή των διαδικτυακών στιγμιότυπων, ο μόνος τρόπος να έρθεις σε επαφή με το όμορφο παιχνίδι ήταν είτε να πας σε έναν αγώνα, είτε να τον παρακολουθήσεις στην τηλεόραση, είτε να δεις τα στιγμιότυπα μετά το παιχνίδι. Αυτά τα στιγμιότυπα συνοδεύονταν συνήθως από ποικίλου βαθμού σχετικό σχολιασμό και είχαν σκοπό να δώσουν μια περιγραφή του τι συνέβη και όχι να ακολουθήσουν ή να επιβάλουν κάποια αφήγηση. Στις μέρες μας, μπορείτε να βρείτε συλλογές με τις χειρότερες στιγμές του παιχνιδιού ενός παίκτη που στήνονται από αντίπαλους οπαδούς ή λογαριασμούς meme που τον κάνουν να φαίνεται απελπισμένος, ενώ στην πραγματικότητα, αν αναλυθεί συνολικά, ο εν λόγω παίκτης είχε ένα αρκετά μέτριο παιχνίδι για το επίπεδό του.
Η κύρια διαφορά ανάμεσα στο σήμερα και σε σχέση με μερικά χρόνια πριν, όταν τέτοιου είδους συμπεριφορές χλευάζονταν, είναι οι δημιουργοί περιεχομένου που εκμεταλλεύονται αυτόν τον φυλετισμό. Αναμφισβήτητα ακόμα χειρότερα από τους ηλίθιους που απολαμβάνουν αυτού του είδους το περιεχόμενο, αυτοί οι δημιουργοί έχουν σπάσει τον αλγόριθμο και έχουν συνειδητοποιήσει ότι για να μπεις στην πρώτη σελίδα οποιασδήποτε πλατφόρμας χρειάζεσαι engagement. Αυτή η μαγική λέξη, η εμπλοκή, έχει γίνει το νόμισμα των διαδικτυακών μέσων ενημέρωσης και συνήθως την αποκτούσαν μέσω ποιοτικού περιεχομένου. Ωστόσο, αυτοί οι τεμπέληδες και πυκνοί επίδοξοι influencers είδαν ότι το ποιοτικό περιεχόμενο απαιτεί χρόνο και έρευνα και αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν επίτηδες κακό περιεχόμενο, αφού το παλιό ρητό “Η κακή δημοσιότητα εξακολουθεί να είναι δημοσιότητα” εξακολουθεί να ισχύει.
Αν θέλετε να κυνηγήσετε την επιρροή στο διαδίκτυο, δεν πρέπει να χάνετε χρόνο ψάχνοντας το επόμενο διαμάντι στο fbref ή να προσπαθείτε να εξηγήσετε γιατί μια τριάδα πίσω είναι πιο ευέλικτη από μια τετράδα πίσω. Όχι, το μόνο που χρειάζεστε είναι το τηλέφωνό σας, ένα βιαστικά γραμμένο σενάριο και τα φθηνότερα άγκιστρα που μπορείτε να βρείτε. Μπορείς να κολλήσεις το πρόσωπό σου στο πανό με μια κρετίνο έκφραση στο πρόσωπό σου, μπορείς να υποδυθείς έναν ποδοσφαιριστή και απλά να είσαι αρκετά ασαφής στην άρνηση αυτής της υποκατάστασης ώστε να έχεις κάποια εύλογη άρνηση ή αν ακόμα και αυτά τα πράγματα σου φαίνονται πολύ δύσκολα απλά να βάλεις τις πιο βλαχοειδείς απόψεις εκεί έξω. Για να αναφέρω ένα πρόσφατο που είδα σε αυτή την πλατφόρμα: Ο Steven Gerrard είναι καλύτερος παίκτης από τον Kevin De Bruyne επειδή δεν τραυματίστηκε στον τελικό του Champions League.
Τα κύρια μέσα ενημέρωσης και οι μεγαλύτερες εκδόσεις στο διαδίκτυο δεν ήταν άγιοι από αυτή την άποψη προωθώντας κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους στις εκπομπές ή τα βίντεό τους, με μορφές που δημιουργούν όλο και περισσότερο ένα χώρο όπου οι έντονες συζητήσεις για τις πιο ανόητες απόψεις λαμβάνουν την κύρια προσοχή. Τώρα βρισκόμαστε σε έναν χώρο όπου όπου κι αν στραφούμε βλέπουμε χυδαίο και παράλογο περιεχόμενο το οποίο αυτοδιαδίδεται και δημιουργεί με τη σειρά του άλλους ανθρώπους που επιθυμούν να δημιουργήσουν μια πλατφόρμα μέσω αυτού ή οπαδούς του ποδοσφαίρου για τους οποίους η απόλαυση του παιχνιδιού εξαντλείται στο να γελούν στα μούτρα των άλλων.
Αυτό όχι μόνο πνίγει όλους τους ενδιαφέροντες λογαριασμούς εκεί έξω που πραγματικά καταβάλλουν προσπάθεια και διευθύνονται από αξιοπρεπή και ενδιαφέροντα άτομα, αλλά και τους καταπατά. Μια σειρά που παρέχει ανάλυση για λαμπρές προοπτικές από οποιοδήποτε από τα 5 κορυφαία πρωταθλήματα θα συγκεντρώσει αναπόφευκτα σχόλια από οπαδούς των άλλων πρωταθλημάτων που χρησιμοποιούν ανεγκέφαλους όρους όπως “Farmer’s League” και οπαδούς από τα πρωταθλήματα που αποκαλούν τους παίκτες της λίστας διάφορους τύπους εμπόρων.
Το πολύπαθο AFTV, το οποίο αμαύρωσε την αντίληψη ενός από τους πιο διάσημους συλλόγους του αγγλικού ποδοσφαίρου στα μάτια πολλών οπαδών, έχει ουσιαστικά κάνει μετάσταση στέλνοντας το δηλητήριό του στον κόσμο. Τώρα, είτε έρχεται με τη μορφή αντιγράφων οπαδικών τηλεοπτικών λογαριασμών είτε με τη μορφή ανεξάρτητων δημιουργών, αυτό το δηλητήριο διαπερνά κάθε επίπεδο του ποδοσφαίρου. Φυσικά, δεν λέω ότι η AFTV είναι ο κύριος λόγος για αυτό, το TalkSport υπάρχει άλλωστε, αλλά η επιτυχία τους έχει αντιγραφεί και ζηλεύεται από πολλούς.
Μπορούμε απλά να δούμε τους αριθμούς όσον αφορά τους οπαδούς τέτοιων λογαριασμών και τους αριθμούς για πραγματικά λαμπρούς δημιουργούς όπως το Tifo Football ή το HITC Sevens. Δημιουργώντας ποιοτικό περιεχόμενο για δυσάρεστα θέματα όπως η διαφθορά στο ποδόσφαιρο ή πιο εξειδικευμένους όρους όπως το ποδόσφαιρο στη Λιθουανία, η ανάπτυξή τους ως πλατφόρμες καχεκτική και θεωρούνται βαρετοί. Η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών του ποδοσφαίρου είναι συνήθως λογικοί άνθρωποι, αλλά οι ηλίθιοι είναι συνήθως πιο δυνατοί και η ηλιθιότητά τους πνίγει την πλειοψηφία.
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι οπαδοί του ποδοσφαίρου είναι ότι μπορείς ακόμα να αγαπάς τον σύλλογό σου ακόμα και αν επισημαίνεις τα ελαττώματά του, είτε υπογράφει λαμόγια, είτε είναι δοχείο για αθλητικό πλύσιμο, είτε απλά είναι κάπως χάλια. Εναλλακτικά, θα πρέπει να εξακολουθείς να μπορείς να αγαπάς την ομάδα σου και να αναγνωρίζεις τα προτερήματα των άλλων. Ως οπαδός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, δεν έχω κανένα πρόβλημα να παραδεχτώ ότι η Λίβερπουλ ήταν εξαιρετική τα τελευταία χρόνια υπό τον Γιούργκεν Κλοπ, αλλά αυτό δεν σου δίνει κλικ. Το να λες ότι είναι μπετονιέρες το κάνει.
Αυτό με φέρνει στο τελευταίο μου σημείο: είναι άραγε περίεργο που υπάρχουν ρατσιστικές προσβολές και οπαδοί που φορούν μπλούζες που παραπέμπουν σε τραγωδίες του συλλόγου; Γιατί όλοι εξοργίζονται για τις απειλές θανάτου προς οπαδούς και ποδοσφαιριστές και τη διαδικτυακή ρατσιστική βία, όταν αυτό είναι το περιβάλλον στο οποίο ουσιαστικά υπάρχουν οι οπαδοί; Για το τέλος μπορώ μόνο να σας συστήσω να ακολουθείτε πραγματικά έξυπνους και δημιουργικούς ανθρώπους του ποδοσφαίρου και την επόμενη φορά που θα δείτε μια κακή λήψη να την αγνοήσετε. Αυτό αξίζουν όσοι δημιουργούν αυτόν τον χώρο μίσους, να αγνοούνται και να ξεχνιούνται.