Στις 21 Αυγούστου 2020, η Σεβίλλη κέρδισε τον έκτο τίτλο του UEFA Europa League, νικώντας την Ίντερ με 3-2 στην Κολωνία με 2 τέρματα του Luuk de Jong και αυτογκόλ του Romelu Lukaku, με τους Lukaku και Diego Godin να βρίσκουν τα δίχτυα για την Ίντερ. Παράλληλα, στα εντός των ισπανικών συνόρων, η Σεβίλλη θα πραγματοποιούσε μια ακόμα πολύ καλή σεζόν, τερματίζοντας στην τέταρτη θέση και φτάνοντας στους ημιτελικούς του Copa del Rey, ενώ το 2021/22 θα την έβλεπε να τερματίζει ξανά τέταρτη για να επιστρέψει στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης. Η ομάδα φαινόταν να έχει όλα τα συστατικά που χρειάζονται για την επιτυχία: γήπεδο, παίκτες και φυσικά πολύ καλό management.
Ωστόσο, όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Η τρομερή τριετής περίοδος του Julen Lopetegui έληξε στις 5 Οκτωβρίου μετά από πέντε ήττες σε οκτώ αγώνες. Ο τελευταίος ήταν η ήττα από την Borussia Dortmund 4-1, με τον Jorge Sampaoli να παίρνει τα ηνία. Παρά το πολύ κακό ξεκίνημα στη σεζόν, η Σεβίλλη κατάφερε να τερματίσει Τρίτη στον όμιλο, παίρνοντας έτσι το εισιτήριο για το Europa League, όπου μέχρι στιγμής έχουν αποκλείσει τις Eindhoven και Fenerbahçe, ενώ για τα προημιτελικά θα αντιμετωπίσουν την Manchester United.
Και ενώ Σεβίλλη και Europa League πάνε μαζί, έχοντας πραγματοποιήσει εκπληκτικές χρονιές στον Ευρωπαικό θεσμό και σίγουρα μια πορεία μέχρι τα ημιτελικά ή και τελικά θα χρύσωνε το χάπι, στο εσωτερικό τα πράγματα δεν πάνε καλά, με τον σύλλογο να αποκλείεται από το Copa del Rey στα προημιτελικά από την Οσασούνα και αυτή τη στιγμή βρίσκεται 14η στον πίνακα, δύο βαθμούς μακριά από τον υποβιβασμό. Η Σεβίλλη βρίσκεται τώρα στον τρίτο προπονητή της στη σεζόν με τον José Luís Mendilibar να αντικαθιστά τον Sampaoli στις 21 Μαρτίου μετά την ήττα 2-0 από τη Χετάφε και αντιμετωπίζει τον ολοένα και πιο σοβαρό κίνδυνο να παίξει ποδόσφαιρο δεύτερης κατηγορίας την επόμενη σεζόν για πρώτη φορά μετά από 23 χρόνια.
Ιστορική αναδρομή
Το 1890, η μεγάλη βρετανική κοινότητα ομογενών στη Σεβίλλη ενώθηκε με τους ντόπιους για να ιδρύσει την Sevilla FC. Ο αγώνας τους εναντίον της Ουέλβα θα ήταν ο πρώτος επίσημος ποδοσφαιρικός αγώνας που παίχτηκε στην Ισπανία, αργότερα εκείνο το έτος. Η ιδιότητά της ομάδας ως ο παλαιότερος σύλλογος της πόλης τους ώθησε να κυριαρχήσουν στην περιοχή, κερδίζοντας τα περιφερειακά πρωταθλήματα, που ήταν συνηθισμένα στις πρώτες μέρες του ποδοσφαίρου.
Το 1935 κατακτήθηκε το πρώτο μεγάλο τρόπαιο, το Copa del Rey, με τη Σεβίλλη να κατακτά τη La Liga δέκα χρόνια αργότερα. Μια τρομακτική πρώτη γραμμή που περιείχε τους José López, Miguel Torrontegui, Guillermo Campanal, Raimundo Blanco, Rafael Berrocal και Pepillo, είχε πάρει το προσωνύμιο Los Stukas εκείνη την εποχή από το τρομακτικό γερμανικό βομβαρδιστικό.
Πολύ πριν καθοδηγήσει την Ίντερ στην κατάστασή της ως σπουδαίοι όλων των εποχών, ο Helenio Herrera κοσμούσε τη γραμμή της FC Sevilla, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50. Το καθεστώς τους ως διεκδικητές του τίτλου πρωταθλήματος κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’40 και του ’50 οδήγησε τον σύλλογο να αποφασίσει να χτίσει ένα νέο γήπεδο. Το 1956, ο επί μακρόν πρόεδρος Ramon Sánchez Pizjuán πέθανε ξαφνικά και πάρθηκε η απόφαση να ονομαστεί το στάδιο προς τιμήν του.
Τα έξοδα του γηπέδου στοίχισαν τελικά ακριβά στον σύλλογο, ο οποίος αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην μπορεί να σταθεροποιηθεί και να ανεβοκατεβαίνει κατηγορίες στα μέσα της δεκαετίας του ’70, λόγω των πωλήσεων πολλών από τους βασικούς παίκτες του. Οι επόμενες δύο δεκαετίες είδαν τον σύλλογο να ανακτά κάποια σταθερότητα, φτάνοντας μέχρι και στην κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA.
Ωστόσο, ακριβές μεταγραφές, όπως ο Diego Maradona και η οικονομική κακοδιαχείριση, έκαναν τον σύλλογο να υποστεί εκ νέου χρεοκοπία και υποβιβασμό προς τα τέλη του 20ού αιώνα.
Μια ριζική αλλαγή συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του 2000, με νέο πρόεδρο, τον José María del Nido, και έναν νέο αθλητικό διευθυντή, τον Monchi. Ο τελευταίος μάλιστα θα γίνει το κλειδί για την ανανέωση των τμημάτων υποδομής της Σεβίλλης. Η εντολή τους ήταν απλή: να σβήσουν τα χρέη μέσω της απόκτησης και ανάπτυξης υποτιμημένων ή άγνωστων παικτών.
Ακούγεται αρκετά απλό, αλλά ο Monchi θα συνέχιζε να επιβάλλει αυτό το όραμα σε σχεδόν βιομηχανικό επίπεδο. Το έργο ξεκίνησε καλά, με τον José Antonio Reyes, του οποίου η πώληση στην Άρσεναλ αντιστοιχούσε σχεδόν στο μισό του χρέους της Σεβίλλης και μετά από αυτό, οι ιστορίες επιτυχίας ήρθαν γρήγορα και ήταν πολλές. Ο Dani Alves, ο Sergio Ramos, ο Jesus Navas και ο Julio Baptista υπέγραψαν για πολύ χαμηλές αμοιβές ή πέρασαν από την ακαδημία τους, προτού ξεπεταχτούν και πάρουν μεγάλες και ακριβές μεταγραφές.
Ο σύλλογος είχε πια ξεχρεώσει και γινόταν μια από τις κορυφαίες ομάδες παραγωγής ταλέντων στην Ευρώπη. Αφού γνώρισε μια ύφεση στις αρχές της δεκαετίας του 2010, ο Unai Every ανέλαβε την πρώτη ομάδα και ο σύλλογος επένδυσε περίπου 40 εκατομμύρια ευρώ σε παίκτες όπως οι Carlos Bacca, Kevin Gameiro και Ivan Rakitić.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, προηγούμενες καταγγελίες για διαφθορά έπληξαν τον José María Del Nido. Αυτοί οι ισχυρισμοί συνδέονταν με διάφορες πληρωμές που λάμβανε από τα άτομα που υπερασπίστηκε στο δικαστήριο. Ανάμεσά τους ήταν αρκετοί ακροδεξιοί πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένου ενός που δικάστηκε για τον σχεδιασμό ενός ακροδεξιού πραξικοπήματος στην Ισπανία με χρηματοδότηση από τον Λίβυο δικτάτορα Muammar Gaddafi. Η καταδίκη του έγινε τελεσίδικη το 2011 και θα οδηγηθεί στη φυλακή το 2013.
Η ομάδα φαινόταν να μην ενοχλείται από τις εξελίξεις στα παρασκήνια, καθώς από το 2000 έως το 2017 κέρδισε 5 τρόπαια Europa League (ρεκόρ διοργάνωσης) και σημείωσε κέρδη άνω των 200 εκατομμυρίων ευρώ. Ωστόσο, η αυτοκρατορία του Monchi θα αρχίσει να ξετυλίγεται, καθώς ο Emery εντάχθηκε στην PSG και ο ίδιος ο Monchi αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα από τις ποδοσφαιρικές του δραστηριότητες. Στην επόμενη περίοδο, βασικές αποχωρήσεις και αδιάφορες προσλήψεις ζημίωσαν τις σεζόν της Σεβίλλης, καθώς και πολλές διοικητικές αλλαγές.
Οι επιδόσεις της Σεβίλλης έπεσαν ελαφρώς ευτυχώς, αφού εκεί ήταν να σώσει την κατάσταση με το σκοράρισμα του ο Wissam Ben Yedder, ενώ φαίνεται να βοήθησε και η δυσκολία των υπόλοιπων ισπανικών κολοσσών να σταθούν στο ύψος τους. Το 2019, η σταθερότητα φαινόταν να αποκαθίσταται, με την επιστροφή του Monchi μετά από μια ανεπιτυχή περίοδο στη Ρόμα και τον διορισμό του Lopetegui. Ακολούθησαν τρεις τερματισμοί στην τέταρτη θέση, με έναν ακόμη έκτο τίτλο του Europa League που έσπασε ρεκόρ το 2020.
Η Σεβίλλη φαινόταν να βρίσκει τα πατήματά της, αν και δεν έφτασε στα λαμπρά επίπεδα του παρελθόντος. Το περασμένο καλοκαίρι, τα προβλήματά της τελικά τους χτύπησαν την πόρτα, χάνοντας τον Diego Carlos και τον Jules Koundé από την Άστον Βίλα και την Μπαρτσελόνα, ένα από τα πιο δυνατά ζευγάρια αμυντικών του πρωταθλήματος από το 2019, που και οι δύο είχαν παίξει βασικό ρόλο στην αμυντική δύναμη της Σεβίλλης. Παράλληλα, άλλαξε και η στρατηγική των μεταγραφών, αφού από νέους με εξαιρετικό ταλέντο παίκτες, η ομάδα άρχισε να φέρνει στην πόλη παίκτες μεγαλύτερης ηλικίας, με κάποια προβλήματα τραυματισμών και φυσικά, υψηλό ποσοστό αποτυχίας.
Αυτό θα μπορούσε να εξηγηθεί μέσω του γεγονότος ότι ο σκάουτινγκ και η ανάπτυξη νέων έχουν προχωρήσει αλματωδώς τα τελευταία χρόνια και όλο και περισσότεροι σύλλογοι ανταγωνίζονται τώρα τη Σεβίλλ, ψάχνοντας για καλά κρυμμένα διαμάντια. Το καλοκαίρι, ο Isco έφτασε ελεύθερος μετά τη λήξη του συμβολαίου του με τη Ρεάλ Μαδρίτης μαζί με τον Alex Telles, ως δανεικός από τη Manchester United, ενώ ο Kasper Dolberg μπήκε ως δανεικός από τη Νις και ο Adnan Januzaj ως ελεύθερος. Ο Marcão έφτασε από τη Γαλατασαράι και ο Tanguy Kouassi προσχώρησε από την Bayern, με συνολικό κόστος 28 εκατομμυρίων ευρώ, με τον Monchi να στηρίζει τους δύο παίκτες για να αντικαταστήσει τον Koundé και τον Carlos.
Πηγαίνοντας επτά μήνες αργότερα, και ο Januzaj εντάχθηκε στην τουρκική ομάδα της Κωνσταντινούπολης Μπασακσεχίρ ως δανεικός, ο Ντόλμπεργκ στη γερμανική Χόφενχαϊμ, ενώ ο Ίσκο έλυσε το συμβόλαιό του τον Ιανουάριο, αφού φέρεται να έρχεται σε σύγκρουση με τον Μόντσι μπροστά στην ομάδα. Ο Marcão έχει δυσκολευτεί με τραυματισμό, ενώ ο Kouassi και ο Telles δεν μπόρεσαν να δείξουν την ποιότητά τους σε μια άμυνα που έχει δεχτεί 42 γκολ σε 26 παιχνίδια – μόνο οι δύο τελευταίες ομάδες Almería (45) και Elche (51) έχουν δεχτεί περισσότερα.
Αυτό που ήταν σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα αδιάκοπου ποδοσφαίρου κορυφαίας κατηγορίας θα μπορούσε να τελειώσει για τη Σεβίλλη, η οποία έχει στραφεί στον Mendilibar για να τη σώσει από την κρίση. Η εξαετής θητεία του Mendilibar ως επικεφαλής της Eibar έληξε αφού ο σύλλογος υπέστη υποβιβασμό το 2021 — θα αναλάβει την Αλαβές στις 28 Δεκεμβρίου 2021, αλλά απολύθηκε τρεις μήνες αργότερα μετά από μία νίκη, τέσσερις ισοπαλίες και επτά ήττες. Η Αλαβές κατέβηκε υποβιβάστηκε τελικά στη δεύτερη κατηγορία. Ο Mendilibar θα προσπαθήσει να αποφύγει την ίδια μοίρα καθώς αναλαμβάνει τη διοίκηση ενός συλλόγου της Σεβίλλης που βρίσκεται στον γκρεμό.
Το management φαίνεται να έχει χάσει την ταυτότητά του και κατ επέκταση, έχει αλλοιώσει και την ταυτότητα της ομάδας. Αυτό που μένει να δούμε είναι αν έστω και την ύστατη στιγμή, η κατάσταση μπορεί να αλλάξει και να αποτελέσει μια κακή παρένθεση για τη Σεβίλλη. Ή αν έχει έρθει η ώρα για τον υποβιβασμό και την αναθεώρηση πολλών βασικών αρχών της ομάδας.