Όταν η εναρκτήρια σεζόν της Bundesliga τελείωσε τον Μάιο του 1964 με την FC Koln να κατακτά το πρωτάθλημα, υπήρχαν μεγάλες ελπίδες στη Γερμανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (DFB) ότι η δεύτερη σεζόν θα κυλούσε χωρίς προβλήματα. Αλλά η σεζόν 1964-65 θα βυθιζόταν σε σκάνδαλο της Bundesliga που θα επηρέαζε τους ποδοσφαιρικούς συλλόγους του Βερολίνου και θα οδηγούσε σε μια αλλαγή που εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Η Χέρτα Βερολίνου, την πρώτη αυτή σεζόν στην Bundesliga, κατάφερε να τερματίσει στην 14η θέση και να αποφύγει τον υποβιβασμό για μόλις έναν πόντο. Δεν συνέβη το ίδιο για τις Preußen Munster και FC Saarbrucken, οι οποίες στο τέλος αυτής της πρώτης σεζόν, υποβιβάστηκαν στην Regionalliga – τη δεύτερη κατηγορία του ποδοσφαίρου της Δυτικής Γερμανίας. Για τη Χέρτα, η 14η θέση ήταν απογοητευτική, αφού η ομάδα είχε προχωρήσει σε επενδύσεις και είχε φέρει τους διεθνείς Wolfgang Fahrian και Hans-Jürgen Sundermann με την ομάδα της Δυτικής Γερμανίας.
Μπαίνοντας στη σεζόν 1964-65, η Χέρτα Βερολίνου φαινόταν ακόμα πως δεν είχε βρει τα πατήματά της και τον Ιανουάριο του 1965 βρισκόταν ακριβώς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Ωστόσο, τα σύννεφα καταιγίδας άρχισαν να εμφανίζονται πάνω της ως αποτέλεσμα της γενικής συνέλευσης του συλλόγου στις 15 Φεβρουαρίου 1965. Ήταν τότε που ήρθε στο προσκήνιο ένα θέμα παραβίασης των κανόνων ελέγχου των μισθών. Πιο συγκεκριμένα, ο ταμίας της ομάδας Günter Herzog είπε:
«Για τα συμφέροντα του συλλόγου, δεν επιτρέπεται να λέω τα πάντα. Αν το έκανα, η Hertha BSC δεν θα υπήρχε πλέον».
Τα λόγια αυτά όμως έφτασαν στην Γερμανική Ομοσπονδία, η οποία ξεκίνησε άμεσα τον έλεγχο στα οικονομικά του συλλόγου. Το σκάνδαλο της Bundesliga είχε αρχίσει να έρχεται στην επιφάνεια. Προς μεγάλη τους έκπληξη, ο έλεγχος έδειξε ότι υπήρχε έλλειμμα 192.000 μάρκων που δεν είχε καταγραφεί. Ένας τέτοιος αριθμός ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακός αν λάβετε υπόψιν τους αυστηρούς κανόνες που είχε η Bundesliga για τα όρια μισθών – ο βασικός μισθός ενός παίκτη κυμαινόταν από 250-1.200 μάρκα και τα μπόνους περιορίζονταν σε λιγότερο από 250 μάρκα ανά παιχνίδι.
Διαβάστε επίσης: Σάλκε, από την κορυφή στον υποβιβασμό
Καθώς η έρευνα συνεχίζεται κατά τη διάρκεια της άνοιξης, ήρθε στο φως από πού προήλθε η μαύρη τρύπα. Όπως θυμόταν ο Herzog στην ιστοσελίδα της Bundesliga το 2008: «Το 1963 και το 1964, πληρώσαμε ποσά για τους παίκτες Rühl, Fahrian, Klimaschefski και Sundermann που δεν ήταν ορατά στους ισολογισμούς».
Η Χέρτα Βερολίνου είχε καλό λόγο να παραβεί τους κανόνες. Μπορεί το Βερολίνο να είναι μια υπέροχη πόλη τον 21ο αιώνα, αλλά τη δεκαετία του 1960 ήταν μια πόλη κλειδωμένη ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ως αποτέλεσμα, οι παίκτες ήταν λιγότερο διατεθειμένοι να έρθουν στο Βερολίνο, προτιμώντας να παίξουν για την Κολωνία στα δυτικά ή τη Βρέμη στο βορρά. Έτσι, για να παρακάμψει ένα τέτοιο εμπόδιο, η Χέρτα παρέσυρε τους παίκτες να υπογράψουν για αυτούς πληρώνοντας το ποσό που επιτρεπόταν σε αμοιβές και μπόνους απόδοσης. Άλλοι σύλλογοι της Bundesliga χρησιμοποίησαν την ίδια πρακτική, αλλά ήταν η Χέρτα Βερολίνου που φανερώθηκε πρώτη και φυσικά την πλήρωσε με την οργή της DFB.
Παρά το γεγονός ότι η Χέρτα Βερολίνου ολοκλήρωσε και πάλι τη σεζόν 1964-65 στην 14η θέση, και πάλι έναν βαθμό πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού, στις 18 Μαΐου 1965 η DFB την υποβίβασε στην Regionalliga για παράνομες πληρωμές παικτών. Ωστόσο, η DFB αντιμετώπισε ένα πρόβλημα.
Η Χέρτα ήταν η μόνη ομάδα με έδρα το Βερολίνο στην Μπουντεσλίγκα. Παρά τον υποβιβασμό τους, η DFB ήθελε μια πλευρά του Βερολίνου να εκπροσωπείται αποκλειστικά για πολιτικούς λόγους. Αλλά καθώς εξέτασαν τα αποτελέσματα της σεζόν 1964-65 στην Regionalliga, σύντομα ανακάλυψαν ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά.
Παράλληλα, στη δεύτερη σεζόν της, η Regionalliga χωρίστηκε σε πέντε περιφερειακά τμήματα – Βερολίνο, Βόρειο, Νότο, Νοτιοδυτικό και Δυτικό. Οι πέντε πρωταθλητές κατηγορίας μαζί με τέσσερις επιλαχόντες (όχι οι δεύτεροι στην Regionalliga του Βερολίνου) μπήκαν στη συνέχεια στη φάση των πλέι οφ για να αποφασίσουν τους δύο συλλόγους που θα προβιβαστούν στην Bundesliga.
Η Tennis Borussia Berlin είχε τερματίσει στην κορυφή της Regionalliga του Βερολίνου, αλλά στα πλέι οφ είχε τερματίσει στην τελευταία θέση του ομίλου της πίσω από τις Μπάγερν Μονάχου, FC Saarbrücken και Alemannia Aachen. Συνειδητοποιώντας ότι δεν ήταν εφικτό να επιλεγεί η Tennis Borussia Berlin ως εκπρόσωπος του Βερολίνου στην Bundesliga, η DFB κοίταξε την Spandauer SV που τερμάτισε δεύτερος στην Regionalliga Berlin. Ωστόσο, η ομάδα αρνήθηκε την προσφορά της DFB για μια θέση στην Bundesliga.
Αυτό ανάγκασε την DFB να κοιτάξει την Tasmania Berlin, η οποία τερμάτισε 3η στην Regionalliga του Βερολίνου και την κέρδισε την προηγούμενη σεζόν. Αποδέχθηκαν την πρόταση της DFB για άνοδο στην Bundesliga. Ωστόσο, αυτό θα προκαλούσε την οργή της Σάλκε και της Καρλσρούης SC. Αν και υποβιβάστηκαν από την Bundesliga, και οι δύο ομάδες θεώρησαν ότι είχαν καλύτερο λόγο να αντικαταστήσουν τη Χέρτα Βερολίνου αντί της Τασμανίας Βερολίνου για τη σεζόν 1965-66.
Αντιμετωπίζοντας ένα αδιέξοδο, αποφασίστηκε ότι η Bundesliga θα επεκταθεί από 16 σε 18 συλλόγους για τη σεζόν 1965-66. Η Σάλκε και η Καρλσρουη διατήρησαν τις θέσεις τους στην Bundesliga, ενώ η Tasmania Berlin αντικατέστησε τη Χέρτα. Η Μπάγερν Μονάχου και η Γκλάντμπαχ προβιβάστηκαν από την Regionalliga στην κορυφαία κατηγορία και η Bundesliga θα παρέμενε ένα πρωτάθλημα 18 συλλόγων μέχρι σήμερα.
Η Τασμανία του Βερολίνου θα δυσκολευόταν πολύ να ακολουθήσει τις υπόλοιπες ομάδες την σεζόν 1965-66, τερματίζοντας στην τελευταία θέση με δύο νίκες, τέσσερις ισοπαλίες και 28 ήττες. Οι οκτώ βαθμοί τους είναι ακόμα η χειρότερη σεζόν στην ιστορία της Bundesliga.
Όσο για τη Χέρτα Βερολίνου, θα χρειαζόταν μόνο λίγα χρόνια για να κερδίσει ξανά την άνοδο στην πρώτη κατηγορία. Ωστόσο, η απάντηση της DFB στους λόγους πίσω από τον δρόμο της Χέρτα προς τον υποβιβασμό το 1965 έμοιαζε με παραδοχή ότι οι όροι που είχε θέσει στις ομάδες ήταν λάθος, αφού άμεσα ξεκίνησε την αύξηση κατά διαστήματα τα όρια στις μεταγραφές και στους μισθούς των παικτών.
Το σκάνδαλο της Bundesliga του 1965 είναι ένα από τα μεγαλύτερα που αντιμετώπισε το πρωτάθλημα μέχρι και σήμερα, ενώ η επιρροή στις ομάδες ήταν τέτοια, που αρκετές αντιμετώπισαν προβλήματα για πολλά χρόνια.