Καθώς ο Howard Wilkinson κέρδιζε με την Leeds United το πρωτάθλημα στην Αγγλία το 1992, δεν γνώριζε πως αυτή η νίκη θα ήταν η τελευταία για Άγγλο προπονητή στην κορυφαία κατηγορία του Αγγλικού πρωταθλήματος. Έκτοτε, προπονητές οποιασδήποτε άλλης εθνικότητας ανεβαίνουν στο κορυφαίο σκαλί της Premier League. Μέχρι και από τη Χιλή (Πελεγκρίνι) υπάρχουν εκπρόσωποι αυτής της λίστας. Τί πάει λάθος όμως με τους Άγγλους προπονητές; Γιατί δεν φτάνουν να διεκδικήσουν ένα πρωτάθλημα; Είναι θέμα δυνατοτήτων ή συγκυριών; Αν και πολλοί εμφανίστηκαν κατα καιρούς, ένας είναι αυτός που μπορεί να λύσει το μυστήριο σε αυτόν τον γρίφο: o Graham Potter!
Η ανακοίνωση του Potter από την Chelsea έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία τόσο στους φίλους της Brighton οσο και στην υπόλοιπη Premier League. Από τη μια έχουμε μια ομάδα που δεν φημίζεται για την υπομονή της στους προπονητές, όπως η Chelsea. Τα παραδείγματα πολλά. Μουρίνιο, Villas Boas, Tuchel, Di Matteo… Η Chelsea έχει αλλάξει 11 προπονητές τα 11 τελευταία χρόνια! Η δίψα του συλλόγου για επιτυχίες είναι τέτοια που είχαν αναγάγει τον πάγκο της ομάδας σε ηλεκτρική καρέκλα. Από την άλλη, η Brighton, μια ομάδα η οποία με μικρά και αποφασιστηκά βήματα, χτίζει διαρκώς πάνω στην παρουσία της στην Premier League. Μια παρουσία που για πολλούς θεωρείται δεδομένη, αφού οι κινήσεις που γίνονται είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, επιτυχημένες και δεν αφορούν μόνο στις μεταγραφές ποδοσφαιριστών. Αφορούν και στον προπονητή. Έναν προπονητή, τον Graham Potter, που έδειξε πολύ καλό έργο σε σύντομο διάστημα στην Swansea, με αποτέλεσμα η Brighton να τον πιστέψει. Και δικαιώθηκε.
Βέβαια η αλήθεια είναι πως η όλη προπονητική καριέρα του Graham Potter, ήταν ένα ρίσκο. Θέλοντας να βρει χώρο, βρέθηκε να προπονεί στην Σουηδία, προκειμένου να αρχίσει να χτίζει το όνομά του. Δεν προκαλεί με δηλώσεις του, δεν τσακώνεται με ποδοσφαιριστές, δεν έχει τη βαριά προσωπικότητά που έχουν συνηθίσει πάγκοι μεγάλων ομάδων όπως η Chelsea. Κι ομως, η δουλειά του είναι εξαιρετική. Τόσο εξαιρετική, που κέρδισε μια ευκαιρία ζωής!
Διαβάστε επίσης: Kalidou Koulibaly: Ένας βράχος στην άμυνα της Chelsea
Μια ευκαιρία που κόστισε στην Chelsea 21 εκατομμύρια λίρες, μόνο για να σπάσει το συμβόλαιό του με την Brighton! Τόσο πολύ πιστεύουν τον Άγγλο, πως είναι ο κατάλληλος να τους οδηγήσει στη Γη της Επαγγελίας. Το θαυματουργό έργο του στη Σουηδία άλλωστε με την Έστερσουντς – όπου πήρε μια ομάδα μικρής πόλης από την τέταρτη καητογορία στα λαμπερά φώτα των ευρωπαϊκών νυχτών – προηγήθηκε της σταθερής δουλειάς με τη Swansea στη δεύτερη κατηγορία.
Βλέποντας τη διαρκή ανάπτυξη των ομάδων που προπονούσε, η Brighton του έδωσε τη μεγάλη ευκαιρία και τον άριξε στα βαθιά. Η πρόσληψη του Potter από ομάδα της Premier League ήταν το βήμα που περίμενε πολλά χρόνια. Και όχι άδικα. Ακολουθώντας το πλάνο της ομάδας και συνδυάζοντάς το με τις δικές του προπονητικές ιδέες, έφτασε την Brighton στην υψηλότερη θέση της ιστορίας της την περσινή σεζόν, τερματίζοντας στην 9η θέση.
Γιατί όμως χρειάστηκε τόσος καιρός για έναν Άγγλο μάνατζερ να αποκτήσει το status που έχει τώρα ο Graham Potter; Και γιατί το Top6 ψωνίζει τόσο συχνά από το εξωτερικό;
Αυτή η ξενοκρατία στην Αγγλία είναι κάτι που δεν επικρατεί στα υπόλοιπα μεγάλα πρωταθλήματα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός πως στα υπόλοιπα 4 μεγάλα πρωταθλήματα, μόλις 31 από τους 118 τίτλους έχουν κατακτηθεί από ξένους προπονητές, με την πλειοψηφία αυτών να προέρχονται από την La Liga. Για ποιό λόγο όμως συμβαίνει το αντίθετο στην Αγγλία;
Με την ίδρυσή της, η Premier League έφερε αμύθητα πλούτη και καθώς ξένοι ιδιοκτήτες άρχισαν να αναλαμβάνουν περισσότερες κορυφαίες ομάδες, πολλοί επέλεξαν προπονητές από την πατρίδα τους. Παράλληλα, υπήρξε και ένας σημαντικός βαθμός σνομπισμού προς τις μικρότερες ομάδες. Τα μεγάλα ψάρια στην Αγγλία θεωρούσαν υποτιμητικό να προσλάβουν κάποιον Άγγλο προπονητή από μικρότερη ομάδα, αφού θεωρούσαν πως δεν έχει το ειδικό βάρος για μια τέτοια θέση. Μόλις φέτος άλλωστε η Manchester United απέρριψε με συνοπτικές διαδικασίες τον Potter λόγω της έλλειψης εμπειρίας του Champions League.
Επίσης, οι μεγαλύτεροι σύλλογοι θέλουν να πετύχουν στην Ευρώπη με τους προπονητές που φτάνουν πιο μακριά στη διοργάνωση – αλλά κανένας Άγγλος δεν έχει κατακτήσει το Ευρωπαϊκό Κύπελλο/Champions League από το 1984 και τον Joe Fagan, ενώ κανένας δεν έχει φτάσει καν σε τελικό από τον Terry Venables με την Μπαρτσελόνα το 1986.
Τί διαφορετικό έχει όμως ο Potter https://about-football.gr/?tag=barcelonaκαι ανέτρεψε τα προγνωστικά; Αρχικά, έχει παραστάσεις τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό, πράγμα σπάνιο για Άγγλο προπονητή, αφού οι περισσότεροι προτιμούν να μένουν στην Αγγλία. Επίσης, έχει δουλέψει πολύ σκληρά για να φτάσει να διεκδικεί το καλύτερο. Η Brighton ήταν σταθερά μια από τις καλύτερες ομάδες για να παρακολουθείς στην Αγγλία από την άφιξή του το 2019, και η έμφαση που δίνει στην τακτική ευελιξία, την ανάπτυξη παικτών και την απίστευτη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού είναι ένα τέλειο μείγμα για μια μεγάλη δουλειά, σαν αυτή της Chelsea.
Το μόνο που απομένει πλέον είναι τα αποτελέσματα. Και σε μια ομάδα σαν την Chelsea, με πληθώρα μεγάλων προσωπικοτήτων εντός γηπέδου, αλλά και ενός νέου ιδιοκτήτη που θέλει να αποδείξει ότι είναι ο κατάλληλος για να συνεχίσει να μεγαλώνει την ομάδα, αυτά μόνο εύκολα δεν θα έρθουν. Μένει να δούμε τώρα αν τα δείγματα γραφής του Potter θα τον κάνουν τον πιο πετυχημένο Άγγλο προπονητή τα τελευταία χρόνια.
Παράλληλα, με τον Steve Cooper και τον Eddie Howe να παίζουν καλά στην κορυφαία κατηγορία, και τους Nathan Jones, Michael Beal, Ryan Lowe, Paul Heckingbottom και Rob Edwards να κάνουν το ίδιο στην Championship, ίσως το ναδίρ για τους Άγγλους προπονητές φτάνει επιτέλους στο τέλος.